gustong-gusto ko ang pagsusuot ng damit na may dating (na may arrive!). sapagkat nakakapagpadagdag ito ng kumpiyansa sa aking sarili. kapag komportable ako sa suot kong damit, pinagagaan nito ang aking damdamin at pinagmumukha ako nitong tao! hahaha. biro lang.
pero mayroong kakaibang pakiramdam kapag nagsusuot ka ng damit na magmumukha kang authoritative, di bale kung pang-porma ito o yung pangkaraniwang uniporme (para sa mga estudyanteng may uniporme sa eskwela) na ginagamit natin sa pangaraw-araw.
sabi ko nga sa kaibigan kong si Sharon kanina eh bitchy-bitchyhan ako. i looked like some corporate bitch ready for some hot leather action! biro lang din. imaginin mo ang straight-cut, flat front pants, nice fitting white polo, black leather shoes, black faux leather bag, and shades na naglalakad sa kalagitnaan ng walkway ng eskwelahan pagkababa ng bus.
wari bang sinasabi ko na:
"tumabi kayong lahat... dadaan ang pinakahayop na tao sa balat ng lupa." (evil laugh and grin)
pero seryoso, mayroong uplifting na pakiramdam kapag nagsusuot ka ng malulupit na damit. kaya ang payo ko lang sa inyo, isuot nyo lamang ang mga damit na komportable sa inyo. kahit ito pa ang pinakasimpleng pares ng damit na mayroon ka, magmumukha kang maharlika sa pagdadala ng iyong sarili - dahil nga komportable ka sa kung anong nakapulupot sa katawan mo. haha. naniniwala kasi ako sa kasabihang less is more na inadopt ni Ludwig Mies Van Der Rohe (isa sa nagpasiklab ng minimalism sa arkitektura). hindi ko sinasabing kakaunti lamang na tela ang isuot, ang sinabi ko ay yung simple lang.
sidestory lang: medyo lumalala na ata ang pagkahumaling ko sa leather. basta may kung anong kapangyarihan ang leather na magpaligaya at magpasaya. hahaha. itinuturing ko nang boyfriend ang aking mga balat na sapatos, wallet, pati yung faux o synthetic leather kong bagelya (bag). kasi hindi nila ako iiwanan kahit ano pa man ang mangyari. (kakaibang diversion ito Gee).
natutuwa ako sa sinulat kong ito. napakagaan at napakamakasarili. hehe. pagbigyan nyo na muna ako ngayon.
pero mayroong kakaibang pakiramdam kapag nagsusuot ka ng damit na magmumukha kang authoritative, di bale kung pang-porma ito o yung pangkaraniwang uniporme (para sa mga estudyanteng may uniporme sa eskwela) na ginagamit natin sa pangaraw-araw.
sabi ko nga sa kaibigan kong si Sharon kanina eh bitchy-bitchyhan ako. i looked like some corporate bitch ready for some hot leather action! biro lang din. imaginin mo ang straight-cut, flat front pants, nice fitting white polo, black leather shoes, black faux leather bag, and shades na naglalakad sa kalagitnaan ng walkway ng eskwelahan pagkababa ng bus.
wari bang sinasabi ko na:
"tumabi kayong lahat... dadaan ang pinakahayop na tao sa balat ng lupa." (evil laugh and grin)
pero seryoso, mayroong uplifting na pakiramdam kapag nagsusuot ka ng malulupit na damit. kaya ang payo ko lang sa inyo, isuot nyo lamang ang mga damit na komportable sa inyo. kahit ito pa ang pinakasimpleng pares ng damit na mayroon ka, magmumukha kang maharlika sa pagdadala ng iyong sarili - dahil nga komportable ka sa kung anong nakapulupot sa katawan mo. haha. naniniwala kasi ako sa kasabihang less is more na inadopt ni Ludwig Mies Van Der Rohe (isa sa nagpasiklab ng minimalism sa arkitektura). hindi ko sinasabing kakaunti lamang na tela ang isuot, ang sinabi ko ay yung simple lang.
sidestory lang: medyo lumalala na ata ang pagkahumaling ko sa leather. basta may kung anong kapangyarihan ang leather na magpaligaya at magpasaya. hahaha. itinuturing ko nang boyfriend ang aking mga balat na sapatos, wallet, pati yung faux o synthetic leather kong bagelya (bag). kasi hindi nila ako iiwanan kahit ano pa man ang mangyari. (kakaibang diversion ito Gee).
natutuwa ako sa sinulat kong ito. napakagaan at napakamakasarili. hehe. pagbigyan nyo na muna ako ngayon.
1 komento:
hahaha.
therefore, i conclude, may evil na epekto sa iyong behaviour ang leather. hahaha
Mag-post ng isang Komento